Week 1 in India

Zon 22 jaar geleden heb ik 6 maanden stage gelopen in India, in een kindertehuis in een klein dorpje genaamd Keel Ottivakkam. Daarna ben ik nog een keer met Wouter door India gaan reizen voor 5 weken, zijn we 2 weken met de kerstvakantie bij Kumar geweest toen Kay 11 maanden was, ben ik 2,5 week met mijn broertje gaan rondreizen en naar de trouwerij van Kumar zijn zus geweest in 2010, en de laatste keer zijn we 6 jaar geleden geweest met Kay en Sterre en ik was zwanger van Birk, toen zijn we zon 5 weken geweest, aantal dagen bij Kumar en verder in Auroville. 

In Auroville zijn veel verschillende eco projecten, en een aantal hebben we toen bezocht. Sadhana Forest was een project waarvan ik toen zei, daar wil ik een keer wat langer heen met Sterre.
Ik hou wel van een uitdaging en van dromen waarmaken wanneer je het nog kan.

We hebben een hele goede reis gehad, Birk vond vliegen helemaal geweldig en op de lange vlucht hadden we 4 stoelen voor ons drietjes, wat het erg prettig maakte om om de beurt te kunnen slapen liggend op twee stoelen, wat ben ik dan toch altijd blij dat ik zo klein en lenig ben. 

Helaas werd Sterre na aankomst ziek, we wisten eerst nog niet wat het was. We dachten aan heimwee of cultuurshock, maar nu op dag 3 blijkt ze simpelweg de griep te hebben die ik een paar weken geleden ook had. Balen is dat vooral omdat Birk zijn verjaarsdagsplan weer in duigen valt, maar dat komt ook mede door het slechte weer, het regent hier al een hele dag flink en door de regen is er ook een lange stroomstoring geweest. Dat alles met een bijna lege telefoon maakt het dan een zwaar dagje. Op dinsdag wilde ik toch wel iets ondernemen, en dat heeft voor Sterre goed uitgepakt, met flinke koorts ging ze mee en in het restaurant ging het mis, ze werd lijkbleek, ik moest haar hoofd ondersteunen en ze viel dus bijna flauw, ze moest overgeven en daarna begon ze weer te praten en te eten, koorts flink gezakt en er zit weer energie in haar. 

Ik was gelukkig mentaal wel voorbereid op deze pittige momenten, ze gaan uiteindelijk alleen maar iets opleveren voor ons allen. De kids moeten wel samen werken en dat doen ze vaak ook wel. Ze moeten leren wachten met weinig omhanden, iets wat in India heel normaal is en zo totaal nieuw is voor onze kinderen. Het gaat met vallen en opstaan, maar ik mag niet klagen.

Birk maakt graag vriendjes in het dorp, al is de aandacht die hij dan krijgt ook wel overweldigend, soms kruipt hij verlegen achter mij weg en dat vinden ze hier maar raar, soms gaat hij lekker spelen. Vandaag heeft hij genoten van het vasthouden van twee felgekleurde (roze en oranje) kuikentjes. Hij kijkt zijn ogen uit als we op pad zijn en ziet allerlei details. 

We zijn erg blij met alle hulp die we hier krijgen van Kumar, we kunnen of zijn auto met chauffeur gebruiken, of hij regelt Zion (zijn vorige chauffeur die we ook kennen) en als dat niet lukt wordt of het plan aangepast of nog iets anders geregeld. bv de dorpsriksja om ons naar een restaurant te brengen. 
Wat ook erg fijn is dat ik de keuken kan gebruiken van het huis, zodat ik de kids kan voorzien van noodles aangezien ze nog enorm moeten wennen aan het eten. Ik heb ze dan ook voorzien van een lekker bordje friet toen we toch met een uitstapje naar het toeristengedeelte hier in de buurt zijn geweest, even wat eten erin, ipv koekjes. 
Ze weten dat vanaf zondag moeten eten wat de pot schaft in Sadhana forest, dus langzaam aan daar naar toe aan het werken. 

We hebben ook eindelijk het verjaardagsuitstapje van Birk kunnen doen, crocodile park met nog wat slangen en schildpadden. Bij de grootste krokodil waren ze met een prikstok het ingewaaide afval eruit aan het halen, met de krokodil op de loer, en dan ineens komt zon gigantisch beest in actie. Het hek wat hoog genoeg maar wat een prachtig beeld was dat zeg. Net als de parende reuze schildpadden ook een bijzonder tafereel is om mee te maken.

Birk gaat ondertussen al zelf naar het winkeltje om noodles te kopen, ik denk wel dat als hij daar straks weer aankomt hij niet meer hoeft te vragen om noodles, maar dat ze het gewoon al meteen pakken voor hem.

Vooral Birk heeft last van het missen van papa, wat uitmond in baldadig gedrag, maar hij kan nu wel zeggen waardoor het komt en samen hebben we gezocht naar een oplossing (heeft hij zelf aangedragen) nu maar hopen dat hij daar ook naar kan handelen volgende keer. 
Birk mist ook de de kindjes in Nederland en baalt dat hij nu de gymles moet missen. 

Sterre is vooral bezig met uitrusten, lezen en rekenwerk maken, wat ze warempel erg leuk vind om te doen, ze krijgt natuurlijk snel hulp van mij als ze een vraag heeft en kan dan snel weer door. En ook Sterre mist thuis. 

We missen nu enige structuur in de dag, en dat zal gaan veranderen als we zondag naar Sadhana Forest gaan. Ik ben heel benieuwd hoe we het daar gaan hebben.

Vandaag hebben we gezien hoe een sari gemaakt wordt, 6 meter zijde weven duurt zon 96 uur en het patroon werkt net zoals met een orgel. Heeft Sterre een half sari gekocht en die wordt nu op maat gemaakt, zijn we gaan kijken bij een prachtig huis wat Kumar ontwerpt en laat bouwen. 

Al met al hebben we al best wat meegemaakt, al vele uitstapjes ondernomen en leren de kinderen wat de Indiaase cultuur is, wachten, schakelen, wachten, schakelen, want een gemaakte planning loopt nooit helemaal volgens planning, dat tezamen met het andere eten merk ik wel dat onze Nederlandse kindjes behoorlijk verwend zijn en zo totaal anders worden opgevoed. Ik vind het goed dat ze nu ook deze manier leren en ervaren al is dat soms best even moeilijk. (en dan vooral voor mams)